Hoe krijg je die bruine vlekken weg ?

De verschillende methodes op een rijtje

Er bestaan verschillende types hyperpigmentatie, zoals melasma (zwangerschapsmasker), post-inflammatoire hyperpigmentatie (PIH) en lentigines (ouderdomsvlekken). In al die gevallen is melanine de boosdoener. UV-stralen die de huid binnendringen, brengen daar een proces op gang waarbij melanine wordt aangemaakt en zich naar het huidoppervlak gaat verplaatsen. De beste manier om je te beschermen tegen hyperpigmentatie is dan ook de schaduw opzoeken en zonnebescherming aanbrengen.
 
Om bestaande pigmentvlekken te verminderen, kan een dermatoloog een aantal medische behandelingen voorschrijven, gaande van topische medicatie tot peelings en lichttherapie. Het succes ervan varieert. Bij alle behandelingen zijn huidirritatie en recidieven de belangrijkste minpunten.

"Eén van de meest erkende en voorgeschreven dermatologische behandelingen bij hyperpigmentatie is het Kligman-trio, genoemd naar de dokter die het heeft ontwikkeld. Deze combinatie van drie types geneesmiddelen geeft het meest merkbare effect."

De hyperpigmentatie wordt te lijf gegaan met een combinatie van hydrochinon, retinoïnezuur en hydrocortison, die inwerken op diverse fasen van de melaninecyclus.

• Productie: Hydrochinon remt tyrosinase, het enzym dat verantwoordelijk is voor de melanineproductie, en vermindert zo de hoeveelheid melanine die wordt aangemaakt.
• Ontsteking: Hydrocortison werkt ontstekingswerend, om de immuunrespons van de huid te beperken en haar tolerantie voor de aangebrachte medicatie te verbeteren.
• Eliminatie: Retinoïnezuur is een vitamine A-derivaat dat de celvernieuwing bevordert, zodat hypergepigmenteerde cellen sneller worden afgevoerd.

De depigmentatie wordt na drie tot vijf weken behandeling zichtbaar en het maximale effect is bereikt na vijf tot zeven weken. Dermatologen beperken deze behandeling tot maximum twee maanden tweemaal per jaar omdat de gebruikte actieve bestanddelen erg belastend zijn voor de huid. Er kan irritatie en overgevoeligheid optreden en bovendien kunnen de vlekken terugkomen, wat een grote teleurstelling betekent na zo’n investering.

"Hydrochinon kan ook als monotherapie worden gebruikt bij hyperpigmentatie en geeft dan een iets minder uitgesproken effect. "  

De depigmenterende werking van hydrochinon werd in 1936 ontdekt toen de Duitse wetenschapper Oettel merkte dat het haar van zwarte katten lichter van kleur werd als er hydrochinon aan hun drinkwater werd toegevoegd. De molecule wordt voor therapeutische doeleinden gebruikt sinds 1961. Sinds 2001 kunnen producten die hydrochinon bevatten in Europa alleen nog onder medisch toezicht worden verstrekt.

Als tyrosinaseremmer kan hydrochinon alleen ook doeltreffend zijn voor de behandeling van melasma en PIH. Hiervoor wordt hydrochinon in een concentratie van 2% tot 4% in kleine hoeveelheden aangebracht op beperkte huidzones, tweemaal per dag gedurende drie tot zes maanden. De resultaten zijn zichtbaar na vier weken tot vier maanden behandeling. Mogelijke nevenwerkingen zijn contactallergie en irritatie. Om die redenen houden dermatologen het gebruik ervan beperkt.

Peelings bestaan erin een chemische stof op de huid aan te brengen waardoor de oppervlakkige huidlagen worden verwijderd om bepaalde huidfouten weg te werken.

Dermatologische glycolzuurpeelings zijn de populairste oppervlakkige peelings en kunnen goede resultaten geven bij hyperpigmentatie, behalve bij mensen met een donkere huid, die het risico lopen op PIH. Over het algemeen wordt hiervoor hydrofiel AHA gebruikt. Dit werkt in op het huidoppervlak, waar het de hechtingen tussen cellen helpt afbreken. Je kan een dag of twee last hebben van schilfering en roodheid voor je nieuwe, gelijkmatige teint tevoorschijn komt.

Peelings zijn heel flexibel: zowel de concentratie, de pH als de aanbrengtijd kunnen worden aangepast. Een volledige behandeling bestaat uit vier tot zes sessies, telkens met twee weken tussen.

"Er bestaan ook IPL (Intens Pulsed Light) en laserbehandelingen voor specifieke gevallen van hyperpigmentatie."

IPL, soms ook de flitslamp genoemd, wordt gebruikt om ouderdomsvlekken te behandelen door doelgericht in te werken op de melanine. Meestal geeft IPL goede resultaten bij hardnekkig, dermaal of gemengd melasma.

Bij laserbehandelingen wordt op intracellulair niveau ingewerkt op de melaninecellen, waarbij een dermale ontsteking wordt opgewekt die kan helpen om de melanine af te stoten en de huid te vernieuwen. Bij laserbehandeling van melasma treedt vaak recidieve op. Een heel teleurstellende nevenwerking is ook dat zich gelokaliseerde “confettivormige” depigmentatie of reactieve hyperpigmentatie kan voordoen. Door de laserlichtsterkte laag te houden kunnen deze nevenwerkingen worden vermeden, maar dan zijn wel wekelijks verscheidene sessies nodig, wat in de praktijk niet altijd haalbaar is.